Bir Tohumun Yolculuğu İnsan hayatı, tıpkı bir tohumun toprağa düşmesiyle başlar. Başlangıçta her şey potansiyeldir. Tohumun içinde saklı bir ağaç, dallar ve yapraklar vardır. Ancak büyüyüp gelişebilmesi için tohumun karanlık ve bilinmez bir toprakta cesaretle kök salması…

Neden Mutsuzsun ? Gel Anlatayım ! 1.Beklentiler ve Gerçeklik Uçurumu Beklentiler yüksek, gerçekler uzak olduğunda hayal kırıklığı yaşanır. 2.Sürekli Karşılaştırma Başkalarının hayatıyla kendi hayatını kıyaslamak tatminsizlik yaratır. 3.Şimdiye Odaklanamama Geçmişe takılmak veya…

Adaptasyon ve Esneklik: Başarıya Giden Yol Adaptasyon, bireyin değişen koşullara uyum sağlama sürecidir. Yeni bir durumla karşılaşıldığında öğrenerek ve strateji değiştirerek bu duruma entegre olmayı ifade eder. Esneklik ise, değişimlere hızlı ve yaratıcı bir şekilde yanıt verme…

Adaptasyon, canlıların değişen koşullara uyum sağlama yeteneğidir ve bu süreç, yaşamın her alanında karşımıza çıkar. Örneğin, felçli hastalar tekrar hareket edebilmek için beynin yeni sinir yolları oluşturmasını teşvik eder. Bu denemeler, zamanla sinir yolları arasındaki…

Sensizlik karanlıksa, yalnızlık o karanlıkta kaybolmaktır. Ama her karanlık bir yıldızı doğurur insan, en çok kendi gecesinde keşfeder ışığını…

Sensiz bir yalnızlık, sessiz bir çığlığa benzer…duyulmaz ama hep hissedilir. İkisi de bir eksikliğin iki yüzü gibi biri yokluğu anlatır, diğeri varlığın değerini.

Kozmosu anlamaya çalışırken gözüm bir yıldızda takılı kaldı. Yıldız dedi ki: Bakışın derinse bana değil, ışığı gönderen kudrete yönel. Hakikati gören gözlere bir nur, görmeyene bir karanlık yetiyor.

Evrenin en uzak köşesine bile gitsem, içimdeki boşluk benimle geliyor. Şimdi anlıyorum ki hakikate yolculuk, yıldızlara değil, yüreğin en karanlık köşesine yapılan bir sefermiş…☀️

Karanlık bir gecede hilalin altındayım, yıldızlar bile sırlarını saklıyor. Oysa kozmosun fısıltısı açık: Hakikat, bakmaktan vazgeçmeyen gözlerindir. Sen hâlâ uzağı mı arıyorsun?

Kozmos sonsuz bir sır. İnsan bu sırra nasıl yaklaşabilir? Akılla mı, gönülle mi? Sizce? Yorumlarınızı bekliyorum. #TürkFelsefesi #KozmikDüşünce

Nur, karanlığı bilmeyen için sadece bir ışık. Ama hakikati arayan için bir kapı… Sen neredesin? 👉 #Tasavvuf #Hakikati

Matrix, tasavvufta dünya hayatını temsil eden bir simülasyon olarak, insanın gerçeklik ile zan arasındaki perdeyi (hicab) aşma çabasını ortaya koyar. Neo’nun kırmızı hapı seçerek uyanışı, gaflet uykusundan kurtulma ve hakikate yönelme sürecini simgelerken, Morpheus rehberlik eden…

Dik durmak, yalnızca bedensel değil, ruhsal bir direniştir, zayıflık noktalarınızı bilmek, o noktaları aşmanın anahtarıdır. Unutmayın ki, Allah’ın katında dik duranların omurgası, hakikate bağlılıkla çelikleşir. Perçemden tutulmamak için, omurgayı hakikatle doldurun, zayıf…

Yaşam, insanın nerede olduğundan çok, nasıl bir iz bıraktığıyla anlam bulur. Her adımda, kalbin terazisiyle tartarsan, hangi coğrafyada olduğun değil, hangi değerleri yaşattığın önem kazanır. Zira hayat, yalnızca geçip gitmek değil, özüne sadık kalıp ruhunla dokunmaktır.…

Tasavvufta ilk ders, kalbi kırmamaktır, çünkü kalp, Hakk’ın nazargâhıdır. Son ders ise incinmemeyi öğrenmektir, zira incinmek, nefsin varlığına işarettir. Bu yol, kalpleri korumayı ve kendi kalbini arındırmayı öğretir. İncitmemek, Hakk’a olan hürmetin, incinmemek ise Hakk’a…

Michelangelo’nun dediği gibi, fazlalıklardan kurtulmak, hakikati ve güzelliği ortaya çıkarmanın sırrıdır. Bu, sadece heykelde değil, insan ruhunda da geçerlidir. Fazlalıklarımız : kibir, öfke, hırs ve geçmişin yükleridir. Onlardan arındıkça, özümüz olan sadeliğe ve asıl güzelliğe…

Kendi yokluğunu varlık sanan, hakikatten uzakta bir hayaldir. Fâni olan, özünü bulmadıkça Hakk’a kavuşamaz; zira varlık, ancak yokluk aynasında hakikatle boy verir. Kendini bilmeyen, hiçliğini inkâr eder oysa Hakk’ın huzuruna çıkan yol, yoklukta gizlidir.

Menfaat ve çıkar ilişkileri üzerine kurulu sahte insanlar, modern dünyanın en acımasız gerçeklerinden biridir. İnsanların kendilerini “dostluk” maskesiyle süsleyip, aslında yalnızca kendi çıkarlarına hizmet eden bir duruma dönüştüğünü görmek gönlü yorar, insanı yalnızlaştırır. Bu…

Zenginlik, gösteriş, maskülenite… Bunlar dünyaya ait illüzyonlardan ibaret. İnsan, kendi değerini başkalarının varlığı ya da gücüyle kıyasladığında işte o zaman kaybolur. Senin ruhun, o sıçan gibi hissettiğin anlarda bile onlardan daha değerlidir, çünkü sen bu dünyayı bir ölçü…

Haklısın, bazen kelimeler de yorulur. Hayatın ağırlığını taşımaz olur. Ama unutma, sessizlik bile bir çığlıktır ve bazen en büyük dönüşüm tam da bu yorgunlukta başlar. Sadece susalım ve anlamaya çalışalım…