۱.صلح نتیجه ی احترام قدرت های بزرگ به حوزه های نفوذ یک دیگر است ۲.غرب، احترامی به حوزه ی نفوذ رقیبان خود یعنی روسیه (گسترش ناتو به شرق )و چین (سفر پلوسی به تایوان)قائل نشد. ۳.نتیجه حمله روسیه به اوکراین و انتظار حمله ی چین به تایوان.

کلنگ زنی ساختار دو چند قطبی سیاست بین الملل :قطب شرق به رهبری چین و روسیه و قطب غرب به رهبری امریکا با سفر بایدن به تل آویو و سفر پوتین به تهران انجام می شود.این ساختار فاقد تجربه ی تاریخی ست، از اینرو،به گمانم ثبات و بی ثباتی این ساختار،پرسمان آکادمیک سیاست بین الملل خواهد بود.

"ایگور ژوفکا" مشاور رئیس جمهوری اوکراین اعلام کرد که کی‌یف به دنبال عضویت در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نیست. همین جمله یعنی تحقق هدف روسیه در جنگ با اکراین حال جانسون با همتایان خود پوتین را به سخره بگیرند در اجلاس گروه هفت.

سیاست بین الملل ساختار های متفاوتی را تجربه کرده است .ساختار چند قطبی ،دوقطبی ،یک چند قطبی . به نظر می رسد جهت ساختار سیاست بین الملل سمت و سوی دو _چندقطبی گرفته است .چند قطب قدرت در شرق و چند قطب قدرت در غرب .توازن قدرت میان این دو چند قطب ،تکلیف صلح را تعیین می کند.

تلقی من این است که طالبان از همان ابتدای تسلط بر افغانستان با شگردی توانستند دولتمردان سیاست بین الملل را بنا به روایت «رابرت جرویس» اندیشه ورز مشهور سیاست بین الملل گرفتار سو ادراک (misperception)نمایند .لاوروف اعتبار نامه ی اولین دیپلمات طالبان را تایید کرد.

مادلین البرایت در مقام وزیر امور خارجه : کشته شدن ۵۰۰ هزار کودک عراقی به نتیجه ای که حاصل شد می ارزید مادلین البرایت به عنوان یک شهروند : به شدت از گفته ی خود پشیمانم سرشت دو حوزه ای که از یک شخص دو شخص می سازد اولی سیاست بین الملل، سرکوب گر عاطفه دومی سیاست داخلی مروج عاطفه

جامعه گرایان و هنجار گرایان و اخلاق گرایان روابط بین الملل آب در هاون می کوبند. تلاش شان ستودنی ست ،اما سرشت سیاست بین الملل با تدارک یک جنگ و خشونت ناگهان هر آنچه حاصل ذهن رنج آنان است ,فرو می ریزد .ویرانی های جنگ، آباد می شود اما اخلاقیات و هنجاریات هرگز..

با جنگ روسیه علیه اکراین ،تدریجا شاهد طغیان شرق علیه غرب خواهیم بود.یک ساختار دو _چند قطبی در حال شکل گیری ست .عربستان و امارات در حال پیوستن به جبهه ی شرق هستند.وقتی ولاتعهد عربستان و امارات ، محمد بن سلمان و محمد بن زاید پاسخ جوبایدن را نمی دهند و با پوتین خوش و بش می کنند .

وقتی سرشت آدمی و ماهیت تو در توی سیاست بین الملل به هم می سازند ،جنگ را گریزی در این پهنه ی بی عاطفه نیست.باید ساخت و سوخت .چه لیبرال دموکرات باشی ، چه سوسیال ،چه چپ و چه راست ، چه در اروپا باشی و چه غرب آسیا .دولت ها همواره باید بر توان نظامی شان بیفزایند. جنگ سر زده می آید.

سرشت سیاست بین الملل همین است که می بینید ، دهه ای نبوده است که در این قلمرو پیچیده جنگ و خشونت چهره ی زشت خود را نشان نداده باشد.دولت ها در جستجوی امنیت اند، رئالیست ها از ای اچ کار و مورگنتاو. و والتز راست می گفتند .جنگ و خشونت ذاتی نظم وستفالی ست.لبیرال دموکراسی سرش نمی شود.

اندیشه ی سیاست بین الملل تحت سیطره ی دو گروه است : لیبرالیست ها و رئالیست ها.لیبرالیست ها می گویند دولت های لیبرال دموکرات با یک دیگر نمی جنگند.اما رئالیست ها می گویند جنگ ذاتی سیاست بین الملل است .صف آرایی میلیتاریستی غرب در قضیه اوکراین فرض های لیبرالیست ها فرو می ریزد .

در سیاست بین الملل با دو نوع قاعده مواجهیم :یکم قاعده ای که شأن حقوقی دارد(قانون) دوم قاعده ای که تهی از شأن حقوقی ست.(قدرت) .ج.ا.ایران در دولت جدید بر خلاف دولت پیشین بر مبنای قاعده ی دوم عمل می کند در حالی که رقیب مبنا را بر قاعده ی نوع اول قرار داده است.پس نتیجه مبهم است.

جامعه ی بین المللی طالبان را نمی پذیرد چرا که از دریچه جامعه ی داخلی طالبان را مورد داوری قرار می دهد،(حقوق زنان ،حقوق بشر ، )اما سیاست بین المللی طالبان را به سهولت می پذیرد چرا که از دریچه ی خود طالبان را داوری می کند (قدرت ، منفعت)و این یعنی سرگردانی در سیاست خارجی دولت ها

من با مولوی عبدالحمید موافقم که طالبان خاستگاه مردمی در افغانستان دارد ..این خاستگاه در واقع ساختار فکری و ذهنی پنهان مردم افغانستان است که بدون اینکه خودشان ‌واقف به این امر باشند ،خودکار به مانند یک سیستم عامل عمل می کند ..والا مگر میشود با این سرعت پیشروی کرد و به قدرت رسید.

ایالات متحده در برابر ظهور چین خویشتن داری را در پیش گرفته، چه اگر نباشد برآمدن چین مسالمت آمیز نخواهد بود.ساختار سیاست بین الملل به سمت قطبیت اتحادها و ائتلاف های قدرت های بزرگ در حرکت است .این قطبیت به مناطق هم تسری پیدا می کند .اولین تسری در غرب آسیا انجام شد :چین و ایران

حقیقت نهفته در جهان انسانی با حقیقت نهفته در جهان طبیعی ،ماهیتا متفاوت است .افول قدرت ،عشق و حق در جهان انسانی هنگامی رقم خورد که برخی ساده لوحانه حقیقت این دو قلمرو را یکی گرفتند و فاجعه از زمانی آغاز شد حقیقت جهان طبیعی سر مشق جهان انسانی قرار گرفت .

.ترامپ پای لیبرالیسم را شکست .بایدن به عنوان شکسته بند برای ترمیم شکستگی لیبرالیسم در کاخ سفید نشست.لیبرالیسم از فروپاشی واهمه دارد و در طول تاریخ همواره خود را از افول نجات داده است ،این ذات لیبرالیسم است.اما هسته ی مرکزی لیبرالیسم ترک برداشته است. بایدن می تواند ؟گمان نمی کنم

از سال ۱۶۴۸ میلادی تا به امروز دولت ها چهار چهره داشته اند: ۱_دولت ملت اولیه با عطش نظامی گری ۲_ دولت تجاری با ذوق ثروت ۳_ دولت مجازی با ولع دانش و اطلاعات ۴_دولت عضو با تعلق خاطر به سازمانهای بین المللی تحرکات اسرائیل و آمریکا در غرب آسیا , پرت شدن به قرن ۱۷ میلادی ست.

سیاستمدار خوب در برابر امتیازهای بزرگ در سیاست خارجی،زیان های کوچک را می پذیرند ،اما سیاستمداران دولت دوازدهم در مقابل زیان های بزرگ،امتیازات کوچک را پذیرفته اند و سود واقعی فردا را فدای امتیاز ظاهری امروز نموده اند..

تحول در اندیشه ی انسانیات نیازمند درنگ در باب مفهوم «باز» یا «Re» می باشد.تا وقتی این مفهوم در کانون اندیشه ی انسانیات قرار نگیرد راه بردن به اندیشه ی نو‌ ممکن نیست.این «باز»یا «Re» با نقد راستین همراه است.«باز»گشت به،«باز»بینی،«باز»یابی،«باز»خوانش،«باز»مطالعه فکر پیشینیان..